Het ontbijt is erg uitgebreid en wordt verzorgd door twee Armeense vrouwen die geen Engels spreken. Er is fruit(watermeloen, druiven, peren, perzik en pruimen), brood (wij kennen het als 'Turks brood'), zure kaas, koekjes of cake, gekookte eieren en broodjes met ei erop. Daarnaast staat er ook eten op tafel, wat wij zien als avondeten, bijvoorbeeld rijst en stukken vlees.
Na het eten gingen we weer dansen. Iedereen van ons had de lafa-shirtjes aan, de Armeense kinderen waren gekleed in mooie (waarschijnlijk typisch Armeense) kleren. Het is erg leuk om te zien hoeveel lol ze hebben in het dansen, en wat kunnen ze het goed! Er waren ook twee meisjes die gingen zingen. Erg jammer dat we weer weg moeten, nu we eindelijk wat mensen kennen. Hoe anders de kinderen ook zijn, het zijn onze vrienden. Een jongetje die maar een paar vingers heeft, een meisje die graag een jongen wil zijn, kinderen die niet goed kunnen lopen of praten, een kaal meisje: ze zijn wie ze zijn.
Na het dansuurtje gingen we weer in verschillende groepen: hippotherapie, fysiotherapie en knutselen. De knutselgroep heeft samen met de kinderen een lieveheersbeestje geleid. De fysiotherapiegrpep ging een paar kindjes begeleiden met lopen. De hippotherapie bleek niet door te gaan, dus Marieke, Eva en Loes sloten zich aan bij de rest.
Vandaag gingen we ook onze cadeautjes geven uit Nederland. We hadden speelgoed, potloden en kleren gekregen van familie en vrienden aangevuld met leuke dingetjes uit de Action. Livi en Christel hadden donderdag voor vertrek al vliegers, puzzels, papier, frisbees, bellenblaas, autotjes, verf en lijm gekocht.
Het geven ervan was erg leuk. De kindjes waren heel erg blij en gelukkig met de cadeautjes. Vooral de bellenblaas en de ballonnen waren erg leuk. We hebben leuk met de kindjes gespeeld!
Ook hebben we een cadeau overhandigt aan de directeur van het weeshuis. Van al het geld wat we hebben ingezameld afgelopen maanden, hebben we besloten om het meubilair voor een vernieuwde woongroep te kopen. De ruimte is opgeknapt door een andere groep, zodat de kinderen in het kindertehuis in minder grote groepen zitten, zodat ze meer ruimte en aandacht krijgen. We gaan een grote opbergkast voor aan de wand, een keukenblok en airco kopen.
We hebben ook de andere kant van het kindertehuis gezien. Er zijn ook kindjes die niet kunnen praten, lopen of zien. Kindjes die niks kunnen, die de hele dag in een stoel zitten. Het is lastig om contact te maken. De kindjes lijken nog zo jong, misschien 8 of 9, en zijn eigenlijk 21. Leo, een lief klein jongetje die 2 of 3 lijkt, is 9 jaar oud. Het maakt veel bij ons los om te zien hoe deze kinderen zich niet verder ontwikkelen.
We vertrekken zometeen naar Vanadzor, een plaatsje in het Noorden van Armenië. Het ligt hoger, en het is er ook kouder. In Jerevan is het op dit moment 35°C, dan is 25°C in Vanadzor misschien wel fijn.
We zijn van plan om maandag te beginnen met een bouwen in Vanadzor. Gezinnen die in een zeecontainer wonen, worden in deze nieuwe huizen geplaatst.
Er is geen wifiverbinding in ons appartement in Vanadzor. Er zal waarschijnlijk niet meer dagelijks een nieuwe blog op komen, maar we doen ons best!
Heel veel knuffels vanuit Armenië!
Judith en de rest van de Lafa-Ladies